محمدرضا باهنر: می توان رای دهندگان به میرحسین موسوی را از راهی که رفتند برگرداند

دبیرکل جامعه اسلامی مهندسین و نائب رئیس تشکل موسوم به «جبهه پیروان خط امام و رهبری» با بیان اینکه «در انتخابات سال ٨٨ به محسن رضایی رای دادم، با وجود آنکه قاطعانه می‌دانستم وی رای نمی‌آورد»، اظهار داشت «من هیچ علاقه ای نداشتم که محمود احمدی‌نژاد هم رای بیاورد.»

محمدرضا باهنر، نایب رئیس مجلس شورای اسلامی در گفتگو با خبرگزاری مهر، همچنین درباره بازتاب رخدادهای پس از انتخابات ریاست جمهوری در میان مجلسیون، با انتقاد به عملکرد حامیان دولت در مجلس گفت «عده‌ای بودند که فشار آوردند میرحسین موسوی و مهدی کروبی اعدام باید گردند و همین فشارها موجب شد تا رئیس قوه قضائیه همان زمان مجبور شود در مصاحبه‌ای عنوان کند من به دنبال دستگیری سران فتنه هستم اما مقامات عالیرتبه نظام به دنبال این نیستند. باید بگویم این یک مرض است که این افراد به آن مبتلا هستند. یعنی ما به تمام راه‌هایی که وجود داشت به آنها گفتیم که نظام صلاح نمی‌داند این افراد بازداشت شوند ولی آنها در پاسخ به ما گفتند اگر شما هم در مجلس علیه سران فتنه شعار دهید نظام مجبور به پذیرش حکم بازداشت خواهد شد.»

باهنر در ادامه اظهار عقیده کرد «ما معتقدیم مسئولین نظام با عملکرد و هدایت آگاهی بخش خود می توانند ١٢میلیون نفر از ١٣ میلیون نفری که به موسوی رای دادند را از راهی که رفتند بازگردانند.

آزادی فوری و بی قید و شرط زندانیان سیاسی و عقیدتی در ایران

همزمان با اعلام عفو ۱۰۰ تن از زندانیان سیاسی حوادث پس از انتخابات بحث برانگیز ریاست جمهوری ایران در سال ٨٨، سازمان عفو بین الملل با انتشار بیانیه ای خواستار آزادی فوری و بی قید و شرط زندانیان سیاسی و عقیدتی و تمامی کسانی که تنها به خاطر فعالیت های مسالمت آمیزشان برای حق آزادی بیان و آزادی تشکل ها و اجتماعات و یا باورهای مذهبی شان در ایران زندانی شده اند گردید.

به گزارش کمیته دانشجویی دفاع از زندانیان سیاسی، سازمان عفو بین الملل در بیانیه روز چهارشنبه خود با استقبال از آزادی ۷۰ تن از زندانیان حوادث پس از انتخابات سال ٨٨ در ایران، می گوید که با اینحال اکثر زندانیان سیاسی و عقیدتی برجسته از جمله «وکلا، روزنامه نگاران، اعضای برخی از اقلیت های مذهبی و فعالان حوزه های سیاسی، دانشجویی، حقوق بشر، حقوق زنان، کارگری و محیط زیست» همچنان در زندان بسر برده و بازداشت افراد به سبب باورهای شخصی شان همچنان ادامه دارد.

عفو بین الملل با استقبال از گزارش آزادی حدود ۷۰ زندانی عقیدتی و سیاسی که به گفته این سازمان، با الفاظ مبهمی مرتبط با امنیت کشور و با اتهاماتی نظیر شرکت در اعتراضات پس از انتخابات بحث برانگیز ریاست جمهوری در سال ٨٨ زندانی شده بودند می گوید که بیشتر افراد آزاد شده بیش از نیمی از دوران محکومیت خود را سپری کرده بودند و واجد شرایط آزادی مشروط بودند.

همسراحمد قابل: تاسف آور است در جمهوری اسلامی، افراد اندیشمند را به بند کشیده اند

 احمد قابل، روشنفکر دینی و از شاگردان برجسته آیت الله منتظری که پیش از ماه مبارک رمضان برای اجرای حکم خود به زندان فراخوانده شد هم اکنون در وضعیت وخیم جسمانی در زندان بسر می برد.

به گفته مرضیه پاسدار همسر قابل، مشکلات جسمانی آقای قابل بعد از حبس او در زمان فوت آیت الله منتظری شروع شده است بطوریکه قلب وی ناراحتی پیدا کرد و الان دارو مصرف می کنند بعد از آن چشمشان مشکل پیدا کرد و هم اکنون هم این عدم تعادل جسمانی و سرگیجه که هنوز علتش مشخص نیست مشکلات زیادی را برای او بوجود آورده است.

اين نواندیش دینی درآذر ماه 88 در حاليكه که بعد از فوت آيت الله منتظری برای مراسم تشییع او از مشهد به قم سفر می‌کرد، بازداشت شد. اولين جلسه دادگاه قابل، در حاليكه او را با پابند و دستبند به جلسه دادگاه آورده بودند، در اردیبهشت 89 برگزار شد و پس از تحمل حدود 170 روز زندان، با قرار وثیقه آزاد شد. وی برای دومین بار در شهريور 89 و در پی اظهار نظر در مورد اعدام های خودسرانه ، دسته جمعی و پنهانی در زندان وکیل آباد مشهد، بازداشت شد. از دیگر موارد اتهامی احمد قابل، سخنرانی های وی در مشهد، نجف آباد و فریمان و همچنین مصاحبه های ایشان با رسانه های خبری و انتقاد از سیاست های نظام را می توان نام برد. آقاي قابل در ديماه سال 89  مجددا از زندان وكيل آباد آزاد شد اما با تاييد حكم زندانش براي بار سوم به زندان وكيل آباد مشهد منتقل شد.

متن گفتگوی «جرس» با مرضیه پاسدار همسر احمد قابل را در خصوص مشکلات جدید جسمانی وی با هم می خوانیم:

توهم توطئه: شالوده گفتمان رهبر

توهم توطئه در تاروپود فرهنگ خاورميانه تنيده است و به يکى از ارکان اصلى گفتمان و انديشه سياسى در اين ديار تبديل شده است. به باور دانيل پايپس [1] با ناديده گرفتن اين پديده که تقريبا ٌ در تمام منطقه همه گير است، برخى از ويژگى هاى دنياى سياست جهان عرب و ايران در پرده اى از ابهام فرو ميرود. واکاوى شرايط اين منطقه بدون در نظر گرفتن » دست پنهان » همان اندازه زيان بار است که مطالعه اقتصاد امريکا بدون وال استريت و يا سياست هاى اتحاد جماهير شوروى بدون مارکسيزم لنينيزم» [1]

در ايران با توجه به پديده بالا، هر رويدادى در ميان حکومتگران به سادگى با جمله «كار دشمن » تفسير مى شود. در همين رابطه بحث و جدل سياسى در كشور از واژه هاى زير انباشته است:
«توطئه، جاسوس، خيانت، وابسته، خطر خارجى، دست هاى خارجى، نفوذ بيگانه، اسرار، نقشه، عروسك، ستون پنجم، نوكر استكبار، پشت پرده و پشت صحنه و[ بتازگى تهاجم فرهنگى و جنگ نرم]. بكار بردن واژه هاى بالا در گفتمان سياسى حکومتگران به اين مفهوم است كه نخبگان سياسى داخلى، عروسك هايى اند كه با بند هاى پنهان قدرت هاى خارجى مهار شده اند. پيام اين است كه يك ناظر با هوش بايد از ظواهر چشم پوشى كرده و روى پيوند هاى پنهان دقت كند. تنها در آن زمان است كه مى توان از توطئه سر در آورد، به دستور كار پنهانى پى برد و مجرمين حقيقى را شناخت.»[2]

 

دستگیری تعدادی از شهروندان به جرم آب بازی

به گزارش رسیده به جرس، کاربران فضای مجازی و شبکه ی اجتماعی فیس بوک در شهرهای مختلف استان مازندران همزمان با سراسر کشور، برای برگزاری مراسم تفریحی آب بازی با عنوان «جنگ تفنگ آبپاش» در روز جمعه 11 شهریور برنامه ریزی کردند که همانند سایر شهرهای کشور با فضای سنگین امنیتی در محلهای از پیش تعیین شده و بازداشت تعدادی از شرکت کنندگان مواجه شدند.

در شهر آمل با وجود حضور گسترده نیروهای لباس شخصی و انتظامی در پارک «دهکده طلایی» جوانان این شهر در دو نوبت صبح و بعدازظهر موفق به تشکیل تجمعات 30-40 نفره شده و با استفاده از تفنگ آبپاش و بطریهای آب معدنی مشغول آب بازی شدند که هربار با هجوم نیروهای لباس شخصی و ضرب و شتم مردم تعدادی از شرکت کنندگان بازداشت شدند. تعداد بازداشت شدگان 10 نفر بوده که مطابق آخرین گزارشات رسیده 7 نفر از آنها آزاد و برای سه نفر دیگر از شرکت کنندگان این مراسم که دختران جوانی بودند قرار است به زودی دادگاهی تشکیل شود.
همچنین در شهر ساری جمعی از جوانان از ساعت 11 صبح در پارک تجن جمع شدند که با توجه به حضور نیروهای انتظامی موفق به برگزاری مراسم نشدند.

محرومیت فرح واضحان از مرخصی استعلاجی

فرح واضحان زندانی سیاسی که نزدیک به دو سال است بدون یک روز مرخصی در زندان به سر می‌برد، با وجود چهار بار تایید پزشکی قانونی بر لزوم استفاده‌ وی از مرخصی استعلاجی هنوز موفق نشده است از مرخصی استفاده کند.

یکی از نزدیکان این زندانی سیاسی با بیان این که نزدیک به پنج ماه است به طور مداوم قول‌هایی برای استفاده‌ی وی از مرخصی داده می‌شود به جرس می‌گوید: در پنج ماهی که خانواده‌ی او برای دریافت مرخصی قول‌هایی گرفته‌اند، او تا به حال چهار بار توسط پزشکی قانونی معاینه شده و هر بار پزشکی قانونی تایید کرده است که باید اورژانسی بیرون از زندان بستری و تحت عمل جراحی و درمان قرار گیرد.

وی در ادامه به تعیین وثیقه‌ی یک میلیارد ۵۰۰ میلیون تومانی برای موافقت با مرخصی واضحان اشاره کرده و اظهار می‌کند: خانواده‌ی واضحان توانایی تامین این وثیقه را نداشتند بنابراین با تلاش آن‌ها دادستان تهران این رقم را به یک میلیارد تومان کاهش داد. بعد از آن هربار برای گذاشتن وثیقه مراجعه می‌کردند، دادستانی با بهانه‌ای از پذیرفتن وثیقه خودداری می‌کرد. اما به هر حال روز سه‌شنبه بالاخره با خانواده‌ی او تماس گرفتند و گفتند وثیقه را بیاورید. تا پیش از این فقط صحبت از گذاشتن وثیقه و تعیین میزان آن بود ولی الان تایید کردند. خانواده‌ی واضحان وثیقه را روز شنبه برای تسلیم به دادگاه خواهند برد و امید دارند که به زودی موفق به دریافت مرخصی شوند.

اگر به مسئولیت خود عمل نکنید، این خلاء را قدرتها پر می کنند

اولین رئیس جمهور ایران با تاکید مجدد بر عنصر «استقلال» در جریان مبارزۀ سیاسی و انتقال قدرت، در خصوص رخدادهای لیبی و انتقادات وارده به دیدگاهش اظهار داشت «تجربه لیبی به مردم ایران درس می دهد که اگر خود عمل نکنید، اگر روی حقوقتان نیاستید و خودتان عمل نکنید، این خلاء را مثل لیبی قدرت ها پر می کنند، و بر سرنوشت شما مسلط می شوند.

وی ادامه داد: وقتی مسلط شدند شما نه استقلال دارید و نه آزادی. اما اگر خود عمل کنید نه قدرت یعنی اسلحه و خشونت از نوع داخلی و خارجی اش محل عمل پیدا نمی کند و در آینه لیبی است که آدم اهمیت استقلال را می بیند و تفکیک ناپذیری استقلال از آزادی و نتیجه مداخله خارجی در تحول یک کشور را می بیند.»

به گزارش رادیو عصر جدید، ابوالحسن بنی صدر در پاسخ به نقد دیدگاهش پیرامون «استقلال» و «انقلاب» و این پرسش که «شما همیشه اصل استقلال را به عنوان تابویی که نباید در مبارزه آن را نقد کرد مطرح کرده اید، در عین حال انقلاب را معادل خشونت ندانسته، بلکه انقلاب را خشونت زدایی می دانید ولی نگاهی در آینه لیبی به ما می گوید که شما در هر دو مورد اشتباه می کرده اید، چون قذافی و استبداد او در لیبی بدون انقلاب خشن از بین نمی رفت و مبارزه مسلحانه بدون حمایت مسلحانه و نیز سیاسی غرب به پیروزی نمی رسید. آیا زمان آن نرسیده که باورهای خود را به نقد بکشید و دست به خود شکنی بزنید»، گفت:
«اتفاقا در آینه لیبی است که آدم اهمیت استقلال را می بیند و تفکیک ناپذیری استقلال از آزادی و نتیجه مداخله خارجی در تحول یک کشور را می بیند. حالا ببینیم آنچه که روی داده چه بوده است؟ قذاقی رفت، آیا دمکراسی جای او آمد؟ اولا آنجا جنگ داخلی هنوز پایان نیافته است، معلوم نیست چه وقت پایان می یابد. اینکه این آقایان بتوانند این کشور را اداره کنند سوالی است که هنوز جواب پیدا نکرده، خیلی نباید عجله کرد. اولین اعلامیه شورای انتقالی لیبی این است که ما حافظ حقوق غرب هستیم. غرب در لیبی چه منافعی دارد که این شورای ملی انتقالی باید حافظ آن باشد؟ هنوز به مردم لیبی وعده نداده، اول وعده را به غرب می دهند! چه کسی رفته و جانشینش کیست؟ رئیس شورای انتقالی لیبی که وزیر دادگستری آقای قذافی بود، از کی دموکرات شد؟ کدام یکی از اینهایی که در این شورا عضویت دارند، سابقه چند روز زندگی در دمکراسی را دارند، اصلا فهمیده اند دمکراسی چیست و سابقه مبارزه برای دمکراسی در عمرشان داشتند؟ با خودمان که نمی خواهیم بازی کنیم! ثانیا معلوم نیست که این رژیم بهتر از رژیم قذافی از کار درآید. آنچه که ما می دانیم این است که شورای انتقالی مدافع منافع غرب در لیبی است، بترتیبی که تعهد کرده است.»

انتقاد مهدیه گلرو از مجازاتهای خانوادگی

مهدیه گلرو با انتشار نامه‌ای از زندان اوین، نسبت به بی‌عدالتی‌های صورت گرفته در حق همسرش اعتراض کرده و آن‌ را مصداقی برای «مجازات‌های خانوادگی» خوانده که در دو سال اخیر باب شده است.

به گزارش جرس، وی یازدهم آذر ماه سال ١٣٨٨ به همراه همسرش با هجوم ماموران امنیتی به منزل بازداشت شد و هم اکنون دوران محکومیت خود را در زندان اوین می گذراند.

وحید لعلی پور، همسر این فعال دانشجویی، که اسفند ماه همان سال با قید وثیقه از زندان آزاد شده بود، در دادگاه به تحمل یک سال حبس تعزیری و یک سال حبس تعلیقی محکوم و در آخرین روز مرداد ماه سال جاری برای گذراندن حکم یک سال محکومیت بازداشت شد.

بازداشت لعلی‌پور که پیشینه هیچ‌گونه فعالیت سیاسی نداشته، بنا به اذعان ماموران امنیتی، تنها بهانه‌ای برای فشار به مهدیه گلرو بوده است.

متن کامل نامه‌ی مهدیه گلرو ، نائب دبیر سابق انجمن اسلامی دانشگاه علامه و عضو شورای دفاع از حق تحصیل  که نسخه‌ای از آن در اختیار جرس قرار گرفت به شرح زیر است:

 

ادامه بی خبری از بازداشت شدگان آذربایجانی مراسم افطاری

دوم شهریور ماه سی نفر از شرکت کنندگان مراسم افطاری در منزل پدر مصطفی و مرتضی عوض پور بازداشت شدند که با گذشت یک هفته از بازداشت آنها هنوز از اتهام و محل نگهداری آنها اطلاعی در دست نیست.

آقای عوض پور پدر مصطفی و مرتضی با بیان اینکه هیچ اطلاعی از فرزندانش ندارد به «جرس» می گوید: «به هر کجا مراجعه می کنیم پاسخی نمی دهند و تا الان که هفت روز از بازداشت آنها می گذرد نه اطلاعی از وضعیت آنها داریم و نه می دانیم به چه علتی بازداشت شده اند.»

فاطمه خیری همسرمصطفی عوض پور با ابراز نگرانی از وضعیت همسرش به «جرس» می گوید: «روز دوم شهریور همسرم را به همراه عده ای دیگر در منزل پدرش بازداشت کردند و بعد از دو روز یک تماس کوتاه تلفنی با منزل گرفت و الان پنج روز است که هیچ اطلاعی از ایشان نداریم.»

مهدی کروبی: استوار ایستاده ام و ذره ای از مواضع خود کوتاه نخواهم آمد

بدنبال خبرسازی های اخیر مبنی بر اظهار ندامت مهدی کروبی از مواضع گذشته اش، وی در دیدار با خانواده اش تاکید کرد: من بر مواضع و عقاید فکری خود استوار ایستاده ام و ذره ای از مواضع خود کوتاه نخواهم آمد.

روز گذشته خانواده مهدی کروبی با وی دیدار کردند. به گزارش  سحام نیوز، در این دیدار حسین کروبی به همراه همسر و فرزندانش و نیز فاطمه کروبی حضور داشتند. حسین کروبی در خصوص این دیدار به خبرنگار ما گفت: ” نزدیک هفت ماه بود که پدرم را ندیده بودم؛ یعنی از همان روز نخست حصر خانگی. امروز به صورت ناگهانی از موافقت نیروهای امنیتی برای دیدار من و خانواده ام به همراه مادرم برای دیدار با پدر مطلع شدیم. لذا حوالی ظهر امروز به همان ساختمانی که پدر از یک ماه قبل در آن سکونت یافته اند رفتیم.”